It’s becoming a tradition for Turner and East West Karate to bring big names in the fighting world to Somerset to train local students, but it’s actually quite simple, noted Turner

1. Жር ωμибιснε
2. Ուር дሼνуμы
   1. Կε уγиβо տибеξустυм ποдርбрեσክ
   2. Фоዬеробիфе осн ሐц

... Specjalista Szacuny 52 Napisanych postów 11379 Wiek 36 lat Na forum 20 lat Przeczytanych tematów 47331 "kto ma 10 dan karate w polsce" no jestem "Nie ma odpornych na ciosy, są tylko źle trafieni" 10 Dan Kosolokaikan Karate Były moderator w Stylach Tradycyjnych Uderzanych i MMA oraz byly czlonek "Elity" ... Początkujący Szacuny 12 Napisanych postów 1884 Wiek 50 lat Na forum 19 lat Przeczytanych tematów 21505 Józef Brudny rzeczywiście ma 10 dan. Jak mnie zaawansowana skleroza nie myli, to zarząd PFDSzW przyznał mu go dokładnie na tym samym posiedzeniu, co m****owi i K. Kondratowiczowi, zresztą kupa ludzi wtedy dany dostała w rozmaitych stylach (niektórzy nawet o parę wyżej od uprzednio posiadanych). Zaznaczam - nie oceniam, co który umie i czy zasługuje itd., po prostu stwierdzam fakt. Gizmo Freestyle Taekwondo - Doradca w "Stylach Tradycyjnych" "Dan" Freestyle Taekwondo & Kickboxing - Emerytowany Doradca w "Stylach Tradycyjnych" ... Znawca Szacuny 42 Napisanych postów 10832 Wiek 41 lat Na forum 19 lat Przeczytanych tematów 38587 K. Kondratowicz to kto? "Tak długo nie boimy się twoich kruszących skały pięści, jak długo pozostaniemy szybcy, elastyczni i nieuchwytni." ... Początkujący Szacuny 12 Napisanych postów 1884 Wiek 50 lat Na forum 19 lat Przeczytanych tematów 21505 Krzysztof Kondratowicz - jeden z pionierów jiu-jitsu w Polsce, autor wielu książek na ten temat. Stara gwardia Gizmo Freestyle Taekwondo - Doradca w "Stylach Tradycyjnych" "Dan" Freestyle Taekwondo & Kickboxing - Emerytowany Doradca w "Stylach Tradycyjnych" ... Znawca Szacuny 42 Napisanych postów 10832 Wiek 41 lat Na forum 19 lat Przeczytanych tematów 38587 Dzięki. Zajrzyj na nowy post o blokach,w "tradycyjnych", ok? "Tak długo nie boimy się twoich kruszących skały pięści, jak długo pozostaniemy szybcy, elastyczni i nieuchwytni." ... Ekspert Szacuny 11036 Napisanych postów 50702 Wiek 29 lat Na forum 22 lat Przeczytanych tematów 57816 10 Dan osiągnął w karate tylk jeden człowiek Masutatsy Oyama założyciel Kyokushin który walczył bez przerwy przez 3dni z setka przeciwników oprócz niego tylko siedem lub osiem osób tego dokonał tyle ze w ciągu jednego dnia posiadaj 7dan Steve Arneil JamaL ... Początkujący Szacuny 12 Napisanych postów 1884 Wiek 50 lat Na forum 19 lat Przeczytanych tematów 21505 Daro734: pewien jesteś, że tylko JEDEN CZŁOWIEK W KARATE osiągnął 10 dan? Albo nieprecyzyjnie to określasz, albo masz nieco nieprecyzyjne źródła... Gizmo Freestyle Taekwondo - Doradca w "Stylach Tradycyjnych" Zmieniony przez - GizmoTKD w dniu 2003-11-24 16:12:36 "Dan" Freestyle Taekwondo & Kickboxing - Emerytowany Doradca w "Stylach Tradycyjnych" ... Początkujący Szacuny 0 Napisanych postów 140 Na forum 19 lat Przeczytanych tematów 7435 Daro734: bez komentarza......... ... Początkujący Szacuny 7 Napisanych postów 4595 Na forum 19 lat Przeczytanych tematów 22879 życzymy dużo zdrowia daro ============================================================ Jak się nie ma matki, to cycki ojca nie pomogą Hrhrhr Łelkam Bek ... Ekspert Szacuny 11036 Napisanych postów 50702 Wiek 29 lat Na forum 22 lat Przeczytanych tematów 57816 Hehehe... Non-stop przez 3 dni walczyl z setka przeciwnikow...? Dobra, nic nie mowie LOVED BY FEW, HATED BY MANY, BUT RESPECTED BY ALL...

O Skawińskim Klubie Kyokushin Karate. Po 40 latach działalności praktycznie każdy w Skawinie i okolicach trenował i/lub ma w swojej rodzinie i znajomych kogoś, kto kiedyś trenował u nas. O renomie naszego klubu świadczy fakt, że karatecy trenujący będąc uczniami i studentami powracali po kilkunastu latach, często ze swoimi dziećmi.

Duch Osu – Znaczenie słowa OSUOsu jest tym słowem, które w Dojo Kyokushin lub na turniejach Kyokushin słyszysz najczęściej. Kiedy wchodzisz i opuszczasz Dojo kłaniasz się i mówisz „Osu”. Kiedy witasz się z kolegą Karateka Kyokushin mówisz „Osu” zamiast „cześć”. Kiedy odpowiadasz na instrukcje lub zadajesz pytanie w czasie treningu mówisz „Osu” zamiast „tak” albo „rozumiem”.Kiedy wykonujesz Kihon Waza 基本技 (techniki podstawowe) w czasie treningu, każdej technice często towarzyszy głośne „Osu”.Kiedy na treningu praktykujesz Jiyu Kumite 自由組手 (wolną walkę) i twój przeciwnik wykona dobrą, twardą technikę mówisz „Osu” by uznać jego umiejętności. Wyrażając szacunek zawodnicy startujący w turniejach kłaniają się i mówią „Osu” do przodu, do sędziego i jeden do drugiego zarówno przed jak i po „Osu” jest używane w wielu sytuacjach i wydaje się, że ma bardzo wiele znaczeń. Ale co tak naprawdę oznacza?Osu jest zestawieniem słów:押し Oshi – oznaczające „Pchać”, „Napierać”忍ぶ Shinobu – oznaczające „Przetrwać”Oznacza to cierpliwość, determinację i wytrwałość. Zawsze, kiedy mówimy „Osu” przypominamy sobie o tym. Trening Kyokushin jest bardzo wymagający. Ćwiczysz tak ciężko, aż myślisz, że dotarłeś go granicy swoich wytrzymałości. Najpierw twoje ciało chce przestać ale twój umysł pcha cię dalej – następnie twój umysł chce się zatrzymać ale twój duch pomaga ci iść dalej. Znosisz ból. Wytrzymujesz. To jest „Osu”.Karate Kyokushin nie da się nauczyć natychmiast. Trzeba całych lat aby nauczyć się podstaw. Techniki podstawowe wykonywane są tysiące razy (Ren ma 錬磨 – „zawsze błyskotliwie”), aż staną się odruchowe i instynktowne, bez świadomej myśli ( MUSHIN 無心 – „Poza świadomością”).Bardzo łatwo jest doznać frustracji wykonując nieustannie te same techniki, szczególnie kiedy nie widzimy postępów. W pokonaniu tej frustracji i kontynuowaniu treningu pomaga nam cierpliwość i determinacja. To jest „Osu”. Do „wspięcia na skałę” potrzebne jest absolutne i niesłabnące oddanie, w Kyokushin Karate to jest „Osu”. Duch „Osu” prawdopodobnie najlepiej opisany jest przez Shihan Camerona Quinna z Australii w jego książce pt. „Budo Karate Mas Oyama”. Pisze on tam:W Japonii przyjęło się mówić „Ishi no ue ni sannen” 石の上にも三年 . W przetłumaczeniu to oznacza „Trzy lata na skale”. Mówienie takie symbolizuje potrzebę aby trwać przez cały czas. Jest to jedna z najważniejszych filozofii Karate Karate jest sztuką, która oferuje wiele rzeczy prawie natychmiastowo i stawia przed ćwiczącym cele, które wymagają długiego okresu praktykowania. Ostatecznie, uświadamiając sobie doskonalsze wykonywanie kopnięć, uderzeń i Kata w serca adeptów wstępuje specjalny duch. Uczy ich to by stawać wobec wymogów życia codziennego z dojrzałym i wytrwałym 武道家 (ćwiczącemu Budo) nie jest łatwo – wytrącony z równowagi w zderzeniu z przeciwnościami zaczyna zdawać sobie sprawę, że dla zbliżenia się do swojego prawdziwego potencjału wymagany jest niezachwiany duch siła charakteru rozwija się poprzez ciężki trening i znana jest jako 押忍の精神 „Osu no seichin” (Duch „Osu”). Słowo „Osu” wywodzi się z 押し忍ぶ „Oshi shinobu”, które oznacza „Wytrwać, pomimo przeciwności”. Nasuwa to gotowość, żeby z wytrwałością brnąć przez ograniczenia i trwać pod każdym rodzajem słowo „Osu” wychwytuje najwierniej czym ostatecznie jest sztuka Karate, oferowana szczególnie przez Kyokushin. Każdy, kto jest naprawdę zdolny do manifestowania „Ducha Osu” w każdym słowie, zamyśle i działaniu może być uznany za mądrego i odważnego. Do treningu powinno się przede wszystkim podchodzić w „Duchu Osu”, Nasze codzienne życie i branie odpowiedzialności zwróconej do „Ducha Osu” było by początkującemu, który jest świadomy swoich braków treningowych i niekoniecznie chce się poddać wymogom treningu wystarczy jedynie uzmysłowienie, że przez wytrwałość i wolę kontynuacji, przychodzą wielkie fizyczne, umysłowe, duchowe i emocjonalne to potrzebuje tej specjalnej – podstawyW karate punktem wyjścia są techniki podstawowe (zwane kihon), a celem ostatecznym jest wolna walka (zwana kumite). Jeśli próbowałbyś zdefiniować karate, możesz powiedzieć, że jest to użycie całego twojego ciała (rąk, łokci, nóg, kolan, stóp etc.) w zgodzie z twoim umysłem i duchem, aby chronić siebie, swoją rodzinę, swój kraj. Samoobrona nie jest tylko fizyczna; silny umysł i charakter wspomożony przez silne ciało może być niekiedy wielką obroną. Ciężki trening w karetę może ci to techniki, których dzisiaj używamy, nie powstały przypadkowo. Zostały opracowane w starożytnych czasach przez Mistrzów Sztuk Walki, którzy uważnie studiowali możliwości ruchu ludzkiego ciała, obserwowali ruchy zwierząt i wybierali do naśladowania te najbardziej odpowiednie. Dopiero po latach intensywnego treningu, dochodzenia do absolutnych granic ludzkiej wytrzymałości, życia surowego i pełnego trudów, potu i krwi, uzyskiwali poziom doskonałości pozwalający im na zgrupowanie niektórych podstawowych technik w płynne kombinacje, które mogą być najefektywniej wykorzystane dla określonego rozwinąć się w karate musisz znać swoje ciało, musisz być w stanie rozpoznawać swoje słabe strony, tj. czy masz silną prawą rękę, słabą lewą stopę, dobrą lub złą koordynację ruchów, sztywne lub giętkie ciało itd. Jeśli będziesz znał siebie do tego stopnia, możesz nauczyć się karate szybciej i łatwiej poprzez dobór technik i ruchów, które będą najbardziej odpowiadały twojemu nauczyć się jakiejkolwiek ręcznej czy nożnej techniki, musisz ją uporczywie ćwiczyć. Większość ludzi we współczesnym świecie sądzi, że mogą się uczyć tylko rozumowo. Nie mają w sobie determinacji, wytrwałości lub cierpliwości żeby rozwijać się fizycznie. Myślą jedynie o technice, ćwiczą ją kilkakrotnie i sądzą, że ją znają. Jest to prosta droga, ale zła droga. Nigdy nie opanujesz w sposób mistrzowski żadnej z technik używając tej metody. Musisz stale trenować jedną technikę, aż stanie się doskonała. To wymaga wielkiej cierpliwości i wytrwałości, jest to droga trudna, ale tylko przez rozwijanie ciała w ten właśnie sposób, poprzez walkę z samym sobą i swoimi słabościami możesz stać się odważny i uwierzyć we własne siły, co jest konieczne do efektywnego użycia karate. Ta odwaga i wiara we własne siły może być użyta w codziennym życiu, interesach, stosunkach międzyludzkich itp. Jedynym sposobem osiągnięcia wiary we własne siły i odwagi jest doprowadzenie siebie do granic ludzkiej wytrzymałości, ciężka praca i nauczysz się podstawowych technik w sposób opisany wyżej, wtedy możesz rozpocząć naukę kombinacji technik podstawowych. Te kombinacje z kolei są zestawiane na wzory ruchów zwane KATA. Następnym krokiem są próby użycia kombinacji tych technik przeciwko przeciwnikowi w ćwiczeniu wolnej walki zwanej KUMITE. Z tego samego powodu najważniejszą częścią treningu karate jest KIHON. Bez nauki podstaw nie możesz nauczyć się kombinacji, kata lub technik walki. Techniki walki zależą od kata, kata zależą od kombinacji, a kombinacje z kolei zależą od technik musisz podchodzić do treningu technik podstawowych z poświęceniem i pokorą. To jest bardzo ważne. Nigdy nie zakładaj, że opanowałeś jakąkolwiek podstawową technikę niezależnie od stopnia, który osiągnąłeś. Zawsze wracaj do podstaw, które są esencją stopni mistrzostwa karate:W celu osiągnięcia mistrzostwa adept musi posiąść i zrozumieć wyjaśnione poniżej kroki prowadzące stopniowo do Adept musi posiadać dobrą wiedzę teoretyczną i praktyczną na temat pozycji i techniki Oznacza, że adept musi posiadać kontrolę nad aktualną pozycją własnego ciała w ruchu i Zdolność do wykonywania różnych technik w zadanych pozycjach z jednoczesną kontrolą Adept musi rozwijać formę przez wykonywanie techniki z właściwą pozycją, równowagą i Szybkość polega na wzmaganiu rytmu wykonywania technik bez utraty ich Siła jest wzmocnieniem Posiadając właściwe rozumienie i rozwinięcie wszystkich poprzednich kroków, poprzez stały trening adept osiąga poziom, gdzie techniki stają się naturalnym Adept ucząc się w ten sposób nie powinien się śpieszyć. Tak długo jak jest to możliwe i konieczne należy podążać drogą która formuje i pozwala zrozumieć każdy pojedynczy – GEIKOTrening technik w ruchu. Jest to forma trenowana w celu poprawy koordynacji, dynamiki, pamięci ruchowej. Polega na przemieszczaniu się w pozycjach (dachi), wykonując techniki ręczne (tsuki) i nożne (geri), bloki (uke), Teoretycznie musi to być kombinacja ido-geiko doskonale wyrabia umiejętność utrzymywania właściwej pozycji oraz równowagi; dodatkowo poprawia koordynację oraz wzmacnia mięśnie nóg. Poruszając się w określonej pozycji i wykonując dane techniki, należy nieustannie kontrolować swoją postawę i sposób wykonywania ćwiczeń. Ido-geiko uczy, jak używać każdego elementu swego ciała w technikach uderzeń i kopnieć. Trening taki wymaga wzmożonej koncentracji, wpływa korzystnie na umysł i ciało, gdyż zmusza je do treningu ido-geiko doskonali się również umiejętność łączenia technik w kombinacje, które później wykorzystuje się w ćwiczeniach z partnerem lub w walce. Powinno się zaczynać od najprostszych kombinacji, stopniowo zwiększając ich trudność i intensywność. W czasie wykonywania tych ćwiczeń, najwięcej uwagi należy poświęcić kontroli pozycji i równowagi — głowa i tułów powinny by w jednej linii; podczas ćwiczeń wymagających przesuwania sic przód biodra powinny być utrzymywane na tej samej wysokości bez widocznego unoszenia się i opadania oraz „kołysania” na boki. Poruszanie się do przodu powinno być wykonywane tak szybko jak to jest możliwe, bez jakichkolwiek zbędnych ruchów. Wszystkie części ciała powinny wykonywać określone ćwiczenia jednocześnie. Aby uzyskać zwiększoną szybkość, ciało powinno być najczęściej wykonuje się w zenkutsu-dachi. Pozycja nie może być zbyt szeroka i zbyt długa. Przede wszystkim powinna być wygodna dla każdego ćwiczącego i dostosowana do jego możliwości i budowy to z góry przygotowane formy demonstrowania ataku, obrony i kontrataku. Dosłownie przetłumaczone słowo kata oznacza „kształt” albo „formę”. Kata jest odpowiednią sekwencją bloków, kopnięć i uderzeń z jednej albo większej ilości pozycji, włączając ruchy naprzód, w tył i obrotowe. Poszczególne ruchy i ich kolejność są ściśle określone. Balans między techniką ofensywną a obronną oraz pozycje używane we wszystkich kierunkach, daje każdemu kata niepowtarzalny charakter. Kata rozwija umiejętność zachowania równowagi, koordynacji i umiejętności panowania nad oddechem oraz doskonali koncentrację. Kata ucieleśnia idee „ren ma” (zawsze doskonalić). Wraz z coraz dłuższą praktyką ruchy ćwiczącego stają się coraz bardziej płynne i doskonałe. Zwracanie uwagi na szczegóły jest niezbędne dla doskonałego wykonania Oyama twierdził, że aby zrozumieć kata trzeba myśleć o karate jako o swego rodzaju języku. Techniki karate interpretować można jako litery alfabetu, kata /formy/ będą odpowiednikiem wyrazów i zdań, kumite (walka) będzie analogiczna do rozmowy. Wszystkie style karate, zarówno chińskie jak i japońskie czy koreańskie zawierają kata jako ogólną część treningu. W niektórych stylach liczba kata dochodzi do 50 (Shotokan), w niektórych 15 (goju-ryu), a np. chińskie Wing-tsun ma ich tylko nauczanych dziś kata ma bardzo długą historię. Były one wielokrotnie zmieniane i modyfikowane przez mistrzów wprowadzających własną interpretację niektórych ruchów. Jeszcze dzisiaj mistrzowie poszczególnych styli zmieniają techniki, postawy lub ruch, po wielu latach praktyki i medytacji nad danym kata. W kata ćwiczący powinien opanować elastyczność technik i postaw. Niektóre z ćwiczeń formalnych są proste i krótkie inne bardziej skomplikowane. Niektóre kata przeznaczone są do ukazywania szybkości inne do podkreślania i ćwiczenia specjalnych metod oddychania, a także do opanowania dynamicznego napinania mięśni,. Początkowo kata należy ćwiczyć wolno, bez siły, aż do osiągnięcia wzorowej poprawności. Gdy osiągniemy ten stan stopniowo zwiększamy siłę każdej techniki, równocześnie zmniejszając czas wykonania poszczególnych technik, a tym samym całego Oyama podkreślał, iż rzeczą zasadniczą jest, by karateka uczył się form kata dokładnie. Aby dobrze opanować dane kata konieczne jest – jego zdaniem – ćwiczenie jednego układu od 3 do 10 tysięcy razy. Należy pamiętać, że lepsze jest wyjątkowo dobre opanowanie jednej formy, niż dziesięciu form w sposób tylko on również trzy podstawowe i najważniejsze zasady, które należy brać pod uwagę podczas treningu no Kankyu – Tempo technik (wolno / szybko). Tempo kata zmienia się –niektóre techniki są wykonane szybko, podczas gdy inne są spowolnione. Chikara no Kyodżaku – Moc siły (silny / słaby). Moc techniki wywodzi się z właściwego bilansu między siłą i relaksem. Iki no Czosei – kontrola oddechu (właściwa regulacja) .KORZENIE KATA KYOKUSHINKata Kyokushinkai mają swoje źródło w dwóch prądach teorii/nauki karate: systemu goju-ryu Chojuna Mijagi (1888-1953) i systemu shotokan Gichina Funakoshi (1868-1958). Te z kolei systemy walki swoje korzenie kata mają w chińskim Kempo, które rozwijały się odmiennie w różnych częściach Chiny były zasadniczo obszarem rzek i pól ryżowych. Podstawowymi typami działalności były tam: wiosłowanie, rybołówstwo, uprawa ryżu, czyli zajęcia sprzyjające rozwojowi silnej górnej części ciała. Bitwy często miały miejsce na miękkiej wiejskiej ziemi, dlatego podstawą było utrzymanie równowagi i zwartości. Dystans walki był niewielki. Stąd sztuka walki miała tendencje do koncentrowania się raczej na stabilności niż mobilności, z twardymi, silnymi ruchami rąk, rozwijającymi się w dół linii Teorii Koła i Punktu. Kata były często dość spokojne i majestatyczne, techniki skupione na rękach i plecach, z ruchami w silnej, niezachwianej postawie zasadniczej. Poważnie były też przestudiowane liczne metody oddychania. Kata Tensho – to dobry przykład kata, na które wpływ wywarł południowy styl Chiny to przede wszystkim odkryty obszar równin, który sprzyjał takiemu stylowi życia, gdzie rozwijały się silne biodra i nogi. Ziemia była sucha, a ludzie byli myśliwymi i poruszali się pieszo lub wschodniego stylu posługiwały się ruchami o szerokim rozmachu, z dużą ilością technik skoków. Dystans walki pomiędzy przeciwnikami był wystarczająco duży. Bloki i uderzenia były proste [po linii prostej] i wydawały się twarde, w porównaniu ze stylami południowymi. Wszystkie one były silne, kiedy wykonywane były umiejętnie. Kata Tsuki-no – to typowy przykład kata wpływów Okinawie głównie rozwijały się trzy style karate Naha-te, Shuri-te i Tomari-te, Style te ćwiczone były w okręgach położonych blisko siebie i stąd więcej je łączy niż dzieli. Na zewnątrz, techniki bardzo się różniły, lecz wydaje się, że było to spowodowane tylko podkreśleniem różnych aspektów tych samych ogólnych zasad karate, które rozdzielały wszystkie trzy style. Często te same kata ćwiczono w różnych szkołach, choć nazwy ich różniły wczesnych latach, Mas Oyama miał możliwość trenować z mistrzami zarówno Południowego jak i Wschodniego nurtu w Japonii i w Korei. Dlatego Kyokushin to unikalne połączenie obu szkół, co widać w różnorodnych pięknych i silnych Kyokushin swobodnie porusza się i w małym i w dużym dystansie. Uderza rękoma wyjątkowo silnie i jest równie wprawny w bliskich chwytach rękoma, jak i w twardych kolistych blokach. W kata Kyokushin można znaleźć wiecznie żywy związek z przeszłymi mistrzami karate i poprzez te kata przedłuża się tradycja klasycznej sztuki względu na główne źródło wpływów, kata Kyokushin mogą być pogrupowane w następujący sposób: Południowy wpływ szkoły Naha-te: Sanchin, Tensho, Gaksai-Sho, Geksai Dai, Saiha, Sanchin, Garju, Seipai Wschodni wpływ szkoły Shuri-te: Tsuki No Kata, Kanku (Kushonku), Susiho (Useishi, Toiushiho).Wszystkie te kata, z wyjątkiem Yantsu i Garju, można znaleźć w tej czy innej formie w innych podstawowych stylach karate. Garju to kata pod silnym wpływem południowym, zostało stworzone przez Mas Oyamę. Yantsu – to kata, które często znajdujemy w wielu szkołach chińskiego Kempo. W przeszłości kata kyokushin było więcej, głównie kata z Shotokan, ale zostały one po przez praktykę i doświadczenie upewnił się, że techniki kata Kyokushin powinny symulować prawdziwą walkę, i kata, które nie mają takiego czystego, praktycznego zastosowania, zostały wyłączone z programu nauczania. Ciekawe jest, że kata ćwiczone przez początkujących wywodzą się ze stylu Shotokan będącego pod wpływami zajmując się rozwojem karate w Japonii, spotkał się z zadaniem nauczenia ludzi, którzy w ogóle nie znali podstaw sztuki walki. W epoce, gdy kumite jako bezpośrednia walka nie było praktykowane, koniecznie należało opracować lub zmienić kata, które były proste w wykonaniu, ale dobrze służyły przekazywaniu podstaw. W ten sposób Funakoshi stworzył kata Taikyoku i zmienił inne, takie jak Pinian, aby odpowiadały założonym celom. Kata Pinian były stworzone przez Itosu w 1905r. w celu ułatwienia nauczania dzieci, którymi się zajmował w szkole społecznej na Okinawie od Oyama wybrał i przeniósł do Kyokushin przede wszystkim cechy kata Goju-ryu. Najprawdopodobniej uznał, że południowo-chińskie teorie dwóch rąk oraz koła i punktu mają pierwszorzędną wagę dla jego karate. Chociaż większość swojej wiedzy na temat koncepcji chińskich sztuk walki Sosai Mas Oyama zdobył w Chinach i Korei, wiedza ta była wzmocniona teoriami Goju, których uczył się pod okiem mistrza So Nei Chu. Wiele zaawansowanych technik Kyokushin wziętych zostało przez Sosai Oyamę z jego wczesnego zgłębiania południowo – chińskich sztuk KATA KYOKUSHINZe względu na historyczne korzenie, kata w Kyokushin dzielimy na „północne” i „południowe”.Północne Kata mają wiele wspólnego z kata praktykowanymi w Shotokan Karate, zostały one rozwinięte przez Mas Oyama na bazie treningu u mistrza Gichin Funakoshi. Podstawa tych kata zbudowana została na postawie północno chińskiego kempo (walkę wręcz) i Shorin Ryu stylu z Okinawy, oraz na Chińskim Shaolin kempo. Kata te bazują na długich, mocnych pozycjach oraz silnych blokach i uderzeniach. Są to:Taikyoku Sono Ichi, Ni oraz San, Pinan Sono Ichi, Ni, San, Yon oraz Go, Yantsu, Tsuki no Kata, Kanku, SushihoPołudniowe Kata zostały rozwinięte na podstawie Okinawskiego stylu Karate Goju Ryu, wywodzące się z So Nei Chu, które z kolei pochodziło z południowo chińskiego kempo. Ruchy w tych kata są bardziej okrężne i miękkie. Są to: Sanchin no Kata, Gekisai Dai oraz Sho, Tensho, Saiha, Seienchin, Garyu, SeipaiZNACZENIE KATA KYOKUSHINKichon – jedna z pierwszych form które ucza się adepci karate, powstały dwa warianty tego – dosłownie oznacza „wielki, ostateczny”, „pierwsza przyczyna”. Słowo Taikyoku może też znaczyć widok ogólny albo cały punkt. Taikyoku kata były stworzone przez Gichina Funakoshi. Sosai Oyama opisuje kata Taikyoku jako podstawę wszystkich kata, którego należy się nauczyć, zanim pójdzie się ścieżką – „spokojny umysł, spokojne bezpieczeństwo”. Symbolizuje spokój i relaks (nazywane Heian w Japonii). Podczas fizycznych ruchów kata używane są techniki realnej walki, kata ma na celu rozwijanie spokoju i harmonii pomiędzy umysłem a ciałem. Pięć Kata Pinian zostało stworzonych przez Anko Itosu (instruktora Funakoshi) w 1905r., jako uproszczona wersja przeniesionych z Chin form (włączając kanku), po to, aby uczyć dzieci. „Oddany trening karate-do przyniesie spokój ducha i ukojenie stanowczego serca”.Sanchin – jest znane jako najstarsze kata w Karate-do. Dosłownie znaczy „trzy bitwy” lub „trzy konflikty”, może być również tłumaczone jako „trzy punkty” lub „trzy fazy”. Pewne legendy przypisują tworzenie Sanchin Bodhidharmie. Sanchin jest izometrycznym kata, gdzie każdy ruch jest wykonany w stanie kompletnego napięcia, a towarzyszy mu potężne, głębokie oddychanie (ibuki). Praktyka Sanchin nie tylko doprowadza do wzmacniania ciała, koordynacji postawy zasadniczej, oddechu i ruchów rękoma, ale też ma służyć rozwojowi wewnętrznej mocy (ki) i koordynacji umysłu z ciałem. Sosai Oyama także mówił o koordynacji umysłu, ducha i techniki. Wg Sosai Oyamy są trzy zasady ważne dla opanowania kata: tempo techniki, punkty siłowego nacisku i kontrola także mogą być uważane za trzy punkty koordynacji w Sanchin. Kata to przywiózł na Okinawę z Chin Kanriu Higanna. Na tym kata oparły swoje nauki szkoły Naha-te. Wydaje się także, że Sanchin wywodzi się jeszcze z czasów Badhidarmy i klasztoru – oznacza zdobyć i zająć. Słowo Gekisai może również oznaczać zburzyć, zniszczyć. Może również oznaczać „zdobywaj szturmem fortecę”. Sho oznacza „na małą skalę”, Dai oznacza „duży”.Geksai-Sho „podbijaj i zdobywaj – młodszy”Geksai-Dai „podbijaj i zdobywaj – starszy”Te kata uczą siły przez płynność ruchu, mobilności i utylizacji różnych technik. Elastyczność ataku i kontratak zawsze będą wyższe od sztywnej i nieelastycznej siły. Kata Geksai były stworzone przez Mijagi w 1940r. w celu wyuczenia silnych i potężnych – wywodzi się ze słów Yan oznaczające bezpieczeństwo i Su znaczące trzy. Nazwa odnosi się do imienia chińskiego attache wojskowego z Okinawy w XIX w. Yantsu znaczy również utrzymanie prostoty, czystości zasad i ideałów, wskazując na to, że każdy powinien codziennie wytężać wszystkie siły w bitwie życia, w celu przezwyciężenia słabości i pozostania czystym w No Kata – sugeruje uderzające kata. Kata uderzeń pięścią. Kata to uczy pilnować i kierować siłą uderzenia w dowolnym kierunku i różną bronią. Słowo Tsuki może też znaczyć los i szczęście. Dobry los i szczęście nie przychodzi przez czekanie. W każdym uderzeniu wykonywanym w tym kata, powinniśmy wyobrazić sobie, że bariery i słabości są przełamywane. Konsekwentny, uporczywy wysiłek skierowany w odpowiednim kierunku przyniesie zadowolenie i – znaczy wirować albo płynna ręka, dosłownie tłumaczy się jako „obracające się dłonie, zmieniające się ręce”. Tensho jest miękkim i obrotowym (yin) odpowiednikiem twardego i linijnego (yang) kata Sanchin. Człowiek, który praktykował kata Tensho wykonując tysiące powtórzeń i rozumie jego znaczenie może nie tylko odeprzeć wszelki atak, ale i wykorzystać je w każdym ataku. Kata to stworzył Chojun Mijagi jako dopełnienie do Sanchin. Mijagi opracował Tensho po głębokich studiach chińskiego kata Rokkiszu. Sosai Oyama mówił, że jest to najważniejsze ze wszystkich zaawansowanych kata lub Saiha – znaczy zniszczenie, uderzenie albo rwanie. W tym kata możemy powiedzieć, że obojętnie jak duży problem napotkamy, z cierpliwością, determinacją i wytrwałością możemy go przełamać i pokonać. To kata także stworzył – również znane jako kata słońca. Kanku – „ujrzyj niebiosa”, „spójrz w niebo”. Dosłownie przetłumaczony kan znaczy „widok – właściwe przestrzeganie” i Ku znaczy „wszechświat”, „powietrze”, „pustkę” albo „próżnię”. Pierwszy ruch kata jest formacją trójkąta z rękami ponad głową, który przegląda się we wszechświecie i wschodzącemu słońcu. Ten trójkąt oznacza również potężne siły: „Pokój”, „Miłość” i „Wolność”.Początkowo kata to nazywało się „Kushanku”. Mówi się, że nazwa związana jest z chińskim attache wojskowym na Okinawie. Historyczny Kushanku (Guan Kiu), który związany był z wprowadzeniem kata Kanku, przybył na Okinawę w 1756r. Był on ekspertem walki wręcz i zademonstrował swoje zdolności, przebywając na Okinawie. Wydaje się, że kata Kanku do dziś zawiera wiele elementów pierwszych występów Kushanku. Właśnie to kata wybrał Funakoshi do wykonania na pierwszym publicznym pokazie karate-do w Japonii, w 1922r. Kanku to wyższe kata w Kyokushin. Kiedy ręce wykonującego łączą się w otwartej pozycji, patrzy on przez ręce na niebiosa i zastanawia się nad znaczeniem bohaterstwa i waleczności dla człowieka i o nieskończoności nieba – „Jutro znów wstanie słońce, a z nim przyjdzie nowa nadzieja, jakkolwiek trudnym nie wydawałby się dzień dzisiejszy”.Seienchin – oznacza zdobywać, pokonywać. Często nazwa tłumaczona jako „szturm wewnątrz spokoju”. Dosłownie oznacza „atakuj zbuntowaną osadę”, lub „stłum odstępstwo”, w zależności od tego, w jakich znakach chińskich jest napisana. W feudalnej Japonii, wojownicy często uczestniczyli w wielomiesięcznych wyprawach, a trudne i powolnie wykonywane pozycje seienchin miały utrzymać ich siłę ducha i determinację. Nazwa ukazuje konieczność prześcignięcia słabości ducha i stłumienie wszelkich pragnień poddania się przy spotkaniu z życiowymi próbami. Należy „stłumić buntujące się serce”.Sushiho – znaczy 54 kroki. Poza tym, że istnieje liczbowy związek pomiędzy nazwą i liczbą ruchów w pierwotnej formie, liczba 54 związana jest także z filozofią buddyjską. Kata to było jednym z dwóch najbardziej rozwiniętych w szkołach Shuri-te. Inne style Karate nazywają to zaawansowane kata Gojushiho. Kata to symbolizuje rozmowę mającą nam przypomnieć o wadze, przeznaczeniu i wpływie kroków, które podejmujemy w naszym codziennym życiu. Kroki, które podjęliśmy w przeszłości są połączone z tymi, które podejmujemy dzisiaj i mają wpływ na decyzje podejmowane w przyszłości. Więc możemy powiedzieć, że osiągnięcia dzisiejsze są konsekwencją kroków podjętych (ciężką pracą) w bliskiej lub dalszej przeszłości. Sushiho przypomina nam również o naszych korzeniach, rodzinie, nauczycielach – „opierający się smok” – oznacza przyczajonego lub leżącego smoka. Japońska filozofia mówi, że wielki człowiek, który pozostaje w cieniu jest nazywany Garyu. Smok jest symbolem potęgi i siły, ale nie okazuje swojej mocy jedynie przez zwykła próżność. Podobnie prawdziwy karateka nie chełpi się swoimi umiejętnościami a raczej ceni pokorę i to zostało stworzone przez Mas Oyamę. Garyu było jego pseudonimem w jego wczesnej działalności w karate. Prawdziwy karateka rozwija w sobie ducha pokory i jak opierający się smok, ma siłę, lecz decyduje się jej nie ‘wypuszczać’.Seipai – tłumaczone jest jako „osiemnaście rąk”. Numer osiemnaście pochodzi zasady buddyjskiej zasady 6×3, gdzie sześć reprezentują: kolor, głos, smak, zapach, dotknięcie i sprawiedliwość; a trzy reprezentują: dobro, zło i to jedno z najbardziej rozwiniętych kata w szkołach Naha-te, choć to kata, które znane jest w Kyokushin, tak różne jest od wersji Goju, że można je w ogóle uważać za osobne utrzymanie tradycji sprawia, że niezbędne jest surowe zachowywanie dokładności formy, osobiste studium powinno przywieźć do szerokich różnorodnych zmian i wariantów, mających na celu praktyczne zastosowanie kata w realnej walce. Jednakże w kontekście własnych, osobistych poszukiwań tradycja powinna być zachowana. Poszukiwania takie są niezmiernie ważne, jeśli ćwiczący rzeczywiście chce zrozumieć kata. Sosai Mas. Oyama twierdził: „Formy, wykonywane jedynie w celu pokazu, są w karate bezsensowne”. Jak wskazał Sosai, powinniśmy odnosić się do kata jak do liter, w których wyrażają się wnioski i zdania naszego walka w karate była konfrontacją na śmierć i życie, takie były bowiem realia w których karate powstało i takie życiowe potrzeby przed nim stawiano. Nie było więc w tej walce żadnych ograniczeń typu strefy wyłączone z ataku, zakazanych uderzeń czy markowania ciosów i wydaje się to być naturalne, jeśli zważyć, iż napastnik, przed którym bronił się adept karate musiał być co najmniej skutecznie obezwładniony aby swojego ataku dalej nie sztuki walki pozostały na arenie, lecz w nowej szacie. Ze staro japońskiego ju-jitsu powstało judo, z walki samurajskim mieczem ken-jitsu narodziło się kendo, z karate-jitsu -karate-do. Naczelną myślą przy przepełnieniu tych dyscyplin duchem Zen, było stworzenie płaszczyzny sztuki dla praktyki powyższych metod walki. Walka stała się inna. Już nie dewastacja, ale bezpieczeństwo przeciwnika stało się naczelnym motywem przy ustalaniu zasad konfrontacji. W judo pojawiła się mata, w kendo ostra katana została zastąpiona bambusowym shinai. A karate? Problem właściwie pozostaje właściwie otwarty do dnia wygląda dziś konfrontacja w poszczególnych stylach karate. Albo dopuszcza się ataki na głowę i szyję, zakładając jednak, iż uderzenia nie powinny dochodzić do ciała przeciwnika, ale muszą być precyzyjnie zatrzymane przed celem (Shotokan), albo stosuje się ochraniacze na tyłów, dopuszczając na uderzenia i kopnięcia, a głowę wyłącza się jako cel ataku (Tea Kwon-do) czy też ubiera się walczących w plastikowe hełmy, rękawice i protektory, dopuszczając atak na głowę i korpus, ręką i nogą z pełnym kontaktem (Full-contakt karate).A jak wygląda walka w kyokushin karate? Jiyu-kumite (wolna walka) jest najbardziej zaawansowaną formą karate. Twarz, szyja kręgosłup, genitalia, stawy są wyłączone jako cel ataku. Jest to logiczne, jeśli zważyć, iż w Kyokushin stosuje się -na odpowiednim szczeblu przygotowania- pełny kontakt, bez wykorzystywania karate nie powinni uczestniczyć w kumite dopóki nie poznają w dostatecznym stopniu kihon i kata. Jednak nauka kumite powinna zacząć się na możliwie najniższym poziomie. W Kyokushinkai rozróżniamy różne rodzaje kumite :sanbon kumite – walka w trzech krokach. Atakujący wykonuje trzy przejścia jedno po drugim atakując wybraną techniką. Broniący się wykonuje techniki blokujące a w trzecim przejściu kumite – walka w jednym kroku. Podobnie jak w sanbon kumite tori (atakujący) i uke ( broniący się) stają naprzeciw siebie. Różnica polega na tym, iż wykonuje się tylko jeden krok a uke broni się i natychmiast kumite – ćwiczenie podstawowych technik. Adepci ćwiczą bez partnerów wykonując określone techniki jako ustalone kombinacje. Ćwicznie wykonuje się w pozycji kumite – walka aranżowana. Uczniowie ćwiczą w parach. Na komendę tori atakuje konkretną techniką a uke broni się wcześniej ustalonym blokiem. Wszystko wykonuje się w szybkim kumite – walka z ograniczoną ilością technik. Techniki są z góry znane. Atakujący może np. tylko kopać a broniący bronić się rękami , kumite – walka z pewnymi tylko ograniczeniami. Techniki są kumite – walka w pełnym kontakcie i bez ochraniaczy. Najbardziej realistyczny sposób prowadzenia walki. W jissen kumite nie wolno stosować technik atakujących oczy, stawy, krocze, niedozwolone są techniki ręczne wykonywane na głowę ponieważ stanowią zagrożenie dla życia lub zdrowia. Formuła jissen kumite obowiązuje na Mistrzostwach Świata.

Gichin Funakoshi (1868-1957) – ojciec nowoczesnego karate Skromny nauczyciel z Okinawy, który pierwszy zademonstrował w Kioto, a później w Tokio w 1922r. na Pierwszej Narodowej Wystawie Atletycznej sztukę walki wręcz z Okinawy. Był uczniem mistrzów okinawańskich: Anko Azato i Yasutsune Itosu. Zachwycił on wielu ludzi na tyle, że pozostał w Tokio i tu nauczał (głównie na uniwersytetach ) do końca swych lat (z przerwą na czas wojny). Dopiero po jego sukcesie inni eksperci przybywali z Okinawy nauczać karate w całej Japonii. Jego słynne dojo Shotokan kojarzy się obecnie z nazwą najliczniej na świecie uprawianego stylu, który w swych odmianach różni sie często od stylu Funakoshiego. Nazwa Shotokan powstała od pseudonimu literackiego Funakoshiego, który brzmiał “Shoto” – fale sosen, zapach sosen, przypominającego mu rodzimą Okinawę. “Kan” oznacza ośrodek. Funakoshi nie przypuszczal, że będzie to nazwa stylu karate; przez całe życie uważał, że karate, bez względu na różnice techniczne w nauce różnych mistrzów, jest jedno. Mistrz Funakoshi uprościł i usystematyzował wiele kata – form z Okinawy, jednak jeżeli chodzi o kumite, to nigdy nie wyszedł poza walkę aranżowaną, będąc przeciwnikiem spontanicznych walk i koncepcji sportowego karate. Dopiero w kilka miesięcy po jego śmierci, jesienią 1957 r. organizacja Japan Karate Association, której był honorowym prezydentem zorganizowała pierwsze w Japonii mistrzostwa w karate. Na oblicze współczesnego stylu Shotokan wielki wpływ wywarli: Gigo Funakoshi – syn Mistrza, niestety przedwcześnie zmarły oraz Masatoshi Nakayama – przez ponad 30 lat pełniący, po śmierci Funakoshiego, rolę przywódcy Japan Karate Association – JKA. Wydłużono wtedy postawy: zenkutsu-dachi, kokutsu-dachi oraz kiba-dachi, dodano nowe kata, opracowano podstawy walki sportowej na punkty. Stary Mistrz Funakoshi bardzo mocno podkreślał nakaz wyzbycia się agresji, unikania niebezpieczeństw i nie dążenia do konfrontacji. Słynne jest jego motto: karate ni sente nashi – karate pierwsze nie uderza – karate nie jest formą agresji. Taki napis jest wyryty na jego nagrobku w świątyni Enkaku-ji w Kamakura pod Tokio oraz w pobliżu Budokanu w Naha na Okinawie. Fot. Hanshi T. Piotrkowicz na grobie mistrza Funakoshi – Japonia 2008 r. Takemasa Okuyama – mistrz karate i jujitsu Rozpoczął treningi w Japonii w wieku 7 lat. Zgodnie z tradycją rodzinną ćwiczył sumo i judo. W wieku 13 lat zaczął uczyć się karate od mistrza Kinjo z Okinawy. W 1960 r. rozpoczął studia na Uniwersytecie Takushoku, który zasłynął na całym świecie ze szkolenia najlepszych instruktorów karate Shotokan. Miał okazję trenować tam z największymi mistrzami JKA – Japan Karate Association, organizacji, której przewodził sam Masatoshi Nakayama – kierownik Studium Wychowania Fizycznego na tej uczelni. Studiował nauki polityczne i handel zagraniczny, regularnie ćwicząc karate z mistrzami: Tabata, Hamanaka i Tsuyama. W 1966 r. przybył do USA w celu kontynuowania studiów i rozpoczął treningi pod kierunkiem mistrza Takayuki Kubota (w 1992 r. otrzymał od niego 8. dan i tytuł Kancho, którego używa do dzisiaj). Stoi na czele organizacji japońskich sztuk walki (w tym oczywiście i karate) Hachi-O-Kai World Budo Federation. Ma tysiące wiernych mu uczniów na kilku kontynentach, szczególnie, poza Kanadą, w USA, Ameryce Południowej (Kolumbii i Ekwadorze), w Rosji, Indiach, Izraelu, Węgrzech, Słowacji i Ukrainie. Otrzymał klucze do miasta Cali w Kolumbii, specjalny medal od moskiewskiej policji, wiele nagród i zaszczytnych wyróżnień w świecie karate, jest członkiem “Hall of Fame” w Kanadzie i USA. Od 1970 r. mieszka w Kanadzie, gdzie jest jedną z najważniejszych postaci świata karate (szczególnie wśród uprawiających Shotokan i Gosoku-ryu). Mistrz Okuyama jest prezydentem organizacji Universal Peacekeeping Martial Arts Organization. Obecnie posiada najwyższy stopień mistrzowski 10. dan. Od lat angażuje sie w działania na rzecz pokoju na świecie. Za swoją działalność otrzymał klucze do bram miasta Cali w Kolumbii oraz specjalną nagrodę od władz miasta Be’er Sheva w Izraelu. Kancho Takemasa Okuyama – ekspert karate, jiu-jitsu i innych sztuk walki budo – jest także uznanym biznesmenem, prezydentem Hachi-O-Zan Ltd. oraz artystą, zajmującym się kaligrafią, tradycyjnym malarstwem i grą na japońskim flecie. Przed laty napisał znakomitą książkę o karate, w szczególności o podstawowych kata Heian pt. “Ultimate Karate” Zapraszamy na stronę Mistrza w Kanadzie (i na jego stronę na Facebooku) Takayuki Kubota – “Żywa Legenda Karate” Jeden z niewielu żyjących już wielkich mistrzów, kultywujących tradycje samurajskie we współczesnym świecie, posiadający najwyższy stopień w karate 10. dan. Jest obecnie jednym z niewielu mistrzów w świecie japońskiego karate, który ma uznany przez Japońskie Ministerstwo Edukacji tytuł “soke” – twórcy, głowy stylu. Urodził się w 1934 r. w Kumamoto – rejonie Japonii słynnym z tradycji samurajskich. Już w wieku 4 lat rozpoczął treningi ju-jutsu pod kierunkiem swego ojca, Denjiro. Później ćwiczył u dwóch ekspertów okinawskiego karate, którzy jako wojskowi stacjonowali w pobliżu jego domu. Studiował wiele japońskich sztuk walki wręcz i mieczem, ale dominowało u niego zamiłowanie do uprawiania karate, w którym wykazywał ogromny talent. Miarą jego talentu jest fakt, że w wieku 17 lat miał własne dojo w Tokio i był konsultantem policji d/s walki wręcz. Przez pewien czas pracowal jako osobisty ochroniarz ambasadora USA. W 1964 roku przybył do Stanów na zaproszenie Eda Parkera – ojca amerykańskiego karate, dając tak jak Bruce Lee pokazy walki wręcz. Ożenił się z Amerykanką i pozostał w słonecznej Kalifornii, gdzie naucza karate do dziś w Głównej Kwaterze International Karate Association w Glendale (Los Angeles). Organizacja IKA założona została w 1953 r. w Japonii, na jej czele stoi mistrz Kubota. Skupia ona ćwiczących z całego świata z różnych stylów karate: Gosoku-ryu, Shotokan, Shito-ryu, Goju-ryu, Uechi-ryu. Mistrz Kubota rozwinął techniki Shotokan na bazie obron Goju-ryu i stabilnych postaw Shito-ryu we własnął drogę dynamicznego stylu Go-soku (go – twardość, soku – szybkość). Stąd tytuł, jaki nosi – Soke (mistrz i założyciel stylu). Jego talenty wykorzystuje FBI i policja amerykańska, a także Hollywood. Występował, szkolił aktorów, układał sekwencje walk w ponad 300 filmach, współpracując z takimi gwiazdami Hollywood, jak: Yul Brenner, Charles Bronson, James Caan, Michael Douglas, Sean Connery, Christopher Lambert. To właśnie James Caan jest jednym z najwierniejszych uczniów Soke, ekspertem walki laską i honorowym prezydentem International Karate Association. Soke opracował nowe bronie, uznane przez prawo amerykańskie jako służące do samoobrony: kubotan i kubotai. Rozwinął techniki walki pałką policyjną PR24 i tonfą. Jest autorem wielu książek i filmów szkoleniowych. Można o nim przeczytać w Internecie, a w wydanej w USA encyklopedii wszystkich sztuk walki jego nazwisko występuje w dziewięciu różnych miejscach. Soke Takayuki Kubota jest mistrzem następujących sztuk walki: karate, Toshin-ryu ken-jutsu, kendo, taiho-jutsu, kubo-jitsu, shindo-tsuye-jutsu, kubotan, kubotai, kubokido, aikido, judo. Ma własną stronę internetową, na którą zapraszamy:

Witam!!! Przebierając strony netowe w poszukiwaniu jakiegoś rozsądnego klubu sztuk walki w Wawie znalazłem stronę: www.kempo.org.pl Strona opisuje okinawański system Ryu-

10 dan w jujitsu, 5 dan w hapkido, 2 dan w judo i 1 dan w karate - to stopnie mistrzowskie profesora Stanisława Sterkowicza, od 1974 roku nauczyciela akademickiego na Akademii Wychowania Fizycznego w Krakowie, od 1982 roku kierownika Zakładu Teorii i Metodyki Sportów Walki, a od 2002 roku kierownika Katedry Teorii i Metodyki Sportu, który już od 42 lat zajmuje się sztukami walki, będąc niekwestionowanym, uznanym w kraju i za granicą, autorytetem w tej dziedzinie. Profesor Stanisław Sterkowicz Fot. Ze zbiorów Rafała PrzybycieniaSYLWETKA. Stanisława Sterkowicza z AWF Kraków sposób na życieUrodził się w 1951 roku w Dąbrowie Tarnowskiej, gdzie ukończył szkołę podstawową i liceum. Jako młody chłopiec próbował swoich sił w sportach indywidualnych: gimnastyce, pływaniu, podnoszeniu ciężarów, biegach. - Zauważyłem, że lepiej się czułem w biegach krótkich niż długich, że jestem dobry w gimnastyce, mam predyspozycje do pływania, moc w skokach i siłę w podnoszeniu ciężarów - wyjaśnia profesor. Na wybór drogi życiowej Sterkowicza duży wpływ miał... jego dziadek Jan Sterkowicz, marynarz, policjant, uczestnik I wojny światowej, walczący na rosyjskim i włoskim froncie, odznaczony medalami za udział w bitwach w Krzywopłotach-Dubnie i nad Piawą. - Dziadek będąc policjantem, spotykał się z koniecznością opanowania sytuacji konfliktowych. Kiedy zmarła babcia, mama zaprosiła go do nas i zamieszkałem w nim w jednym pokoju. Dziadek barwnie opowiadał o swoim życiu, do tego urządzał mi pokazy. Ja, mając bujną wyobraźnię, próbowałem robić to, co dziadek pokazywał, a potem na rówieśnikach sprawdzałem, jak działają chwyty. Szybko zostałem skarcony przez ojca, kiedy inny tata przyprowadził płaczącego dzieciaka. Zrozumiałem, że nie tędy droga - wspomina profesor. W liceum jeden z nauczycieli był świetnie wygimnastykowany i demonstrował uczniom elementy judo. Był absolwentem AWF Kraków, uczniem dr Franciszka Hapka, twórcy sekcji judo Wisły Kraków. W 1969 roku Sterkowicz rozpoczął treningi judo w MKS PM Tarnów pod wodzą Stanisława Milasa, także absolwenta AWF Kraków. - Miałem 18 lat i trenowałem z rówieśnikami, którzy ćwiczyli judo od roku życia. Ale jako dobrze przygotowany fizycznie i ogólnorozwojowo byłem mocnym sparingpartnerem dla nich - zaznacza profesor. Potem Sterkowicz rozpoczął studia na AWF Kraków, gdzie trenował judo w AZS. Studia ukończył w 1974 roku (specjalizacja judo i - traktowane jako hobby - narciarstwo) i od razu dr Hapek zaproponował mu asystenturę. Swoim studentom przekazywał wiedzę także z jujitsu. - Niektóre chwyty zapamiętałem z przekazu dziadka - podkreśla profesor. Zafascynowany filmami z udziałem Bruce'a Lee Sterkowicz trenował także karate, w sekcji przy AGH Kraków. Ćwiczył razem z Andrzejem Drewniakiem (potem wieloletnim szefem polskiego karate kyokushin), Janem Dyduchem (od wielu lat szefem polskiego oyama karate) i Leszkiem Samitowskim (byłym trenerem reprezentacji, mieszkającym w Chicago, fizjoterapeutą Andrzeja Gołoty). - Karate zajmowałem się przez 15-16 lat. Wyjeżdżałem na zawody i zgrupowania z kadrą, zajmowałem się bankiem informacji jako badacz tej dyscypliny, gromadziłem dane dotyczące charakterystyki najlepszych zawodników i sposobu prowadzenia walki, jeśli chodzi o technikę i taktykę, pytałem, na czym polega talent w karate, jak trenować zawodników o danych predyspozycjach i będących w odpowiednim wieku - wylicza profesor, który w 1984 roku został zaproszony przez największą legendę karate kyokushin Masutatsu Oyamę w charakterze specjalnego gościa na III mistrzostwa świata open w Tokio, a jego dwie prace, dotyczące tendencji szkoleniowych karate w Europie i na świecie, Oyama opublikował w swoim periodyku. W 1982 roku zrobił doktorat o judo, a w 1993 roku otrzymał tytuł doktora habilitowanego za pracę o czynnikach warunkujących sukcesy w Sterkowicz przez wiele lat zajmował się jujitsu. Brał udział w wielu seminariach z udziałem wielkich mistrzów z Polski i zagranicy. W 1991 roku w Budapeszcie były bokser, a potem uznany mistrz jujitsu, Węgier Geza Szepvolgyi (obecnie 8 dan), zorganizował seminarium dla mistrzów sztuk walki, podczas którego posiadacz czarnego pasa Sterkowicz był jednym z demonstratorów sposób nauczania elementów jujitsu. W stolicy Węgier ekipa Anglika Sama Plumba (7 dan) urządziła pokaz nieznanej wtedy w Polsce koreańskiej sztuki walki - hapkido. - Podczas pokazu tej grupy zauważyłem biegłość jej członków w wykonywaniu skutecznych kombinacji uderzeń, chwytów i rzutów oraz w posługiwaniu się podręczną bronią. Po występie wyraziłem uznanie dla grupy - wspomina profesor, który podczas wieczornego bankietu w hotelu spotkał się z mistrzem Plumbem (jest szefem Europejskiego Stowarzyszenia Hapkido), a ten zaprosił go na treningi do Anglii (wysłał potem oficjalne zaproszenie, by Sterkowicz mógł otrzymać wizę). - W Anglii mistrz prowadził zajęcia w centrach rekreacyjnych - codziennie z wyjątkiem niedziel. Ja wziąłem udział we wszystkich treningach - byłem tam pięć tygodni - a że bardzo szybko się uczę, łatwo przyswajałem wiedzę i nowe umiejętności - podkreśla profesor. Sterkowicz jest założycielem Krakowskiej Sekcji Hapkido, którą prowadzą jego córka dr Katarzyna Sterkowicz-Przybycień (3 dan) - adiunkt w Zakładzie Teorii i Metodyki Gimnastyki AWF w Krakowie, trener II klasy gimnastyki sportowej i jujitsu, instruktor siatkówki, pływania, narciarstwa i fitness, była gimnastyczka artystyczna Krakusa (przez 4 lata członkini kadry narodowej), oraz jej mąż Rafał Przybycień (2 dan) - instruktor jujitsu sportowego, trener II klasy koszykówki, instruktor piłki ręcznej i siatkówki, były koszykarz Krakusa, bokser Hutnika i kickbokser Orionu Kraków. - Hap znaczy koordynacja, połączenie umysłu i ciała oraz sprawne posługiwanie się ciałem, ki - to energia wewnętrzna, a do - droga moralnego rozwoju - wyjaśnia profesor. Hapkido wykorzystuje energię przeciwnika, przy możliwie oszczędnym użyciu własnej siły. Stosuje techniki uciskowe na punkty witalne ciała (dźwignie na stawy: łamania, rzuty, skręcania, duszenia, trzymania i uciski) oraz uderzenia (ciosy pięścią, kopnięcia, cięcia krawędzią ręki i pchnięcia nożem). W książce "ABC hapkido", której Sterkowicz jest współautorem, pada stwierdzenie, że dla postronnych obserwatorów, hapkido wydaje się połączeniem elementów japońskiego aikido, judo, jujitsu i karate, koreańskiego taekwondo, a nawet chińskiego kung fu. Hapkido stosuje zasady stylów twardych (np. taekwondo) i miękkich (np. judo). - Dla zaawansowanych bronią w hapkido jest nóż, krótki kij, długi kij, miecz i... laska inwalidzka - wylicza profesor (tytuł profesora nauk o kulturze fizycznej otrzymał w 2003 roku). Sterkowicz jest promotorem 3 prac doktorskich, recenzentem w kilkunastu przewodach doktorskich i habilitacyjnych, autorem prawie 300 publikacji oraz 6 książek dotyczących teorii i praktyki uprawiania sztuk walki, wykładowcą i egzaminatorem na kursach trenerskich w kraju i za granicą, autorem testu specjalnej sprawności ruchowej w judo - SJFT (wykorzystanym w 13 krajach). Za swą pracę otrzymał Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski "Polonia Restituta", Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi oraz Medal Komisji Edukacji Narodowej. Jest członkiem Europejskiego Stowarzyszenia Hapkido (przedstawicielem na Polskę) i międzynarodowego Stowarzyszenia Badaczy Judo przy Światowej Federacji Judo. Jego hobby to muzyka klasyczna, jazda na rowerze, narciarstwo i Hapkido i jujitsu to sposób na podtrzymanie mojej sprawności fizycznej i psychicznej. Są w nich ćwiczenia formalne, czyli zestawy sekwencji ruchów imitujących walkę. Sztuki walki mogą stanowić zajęcie na całe życie, podczas gdy sportem można się zajmować tylko przez jego część. Nie cechuje ich zdobywanie medali czy dyplomów, ale służą podtrzymaniu zdrowia, rozwijania tężyzny fizycznej, rozładowaniu energii w bezpieczny sposób, poznaniu sposobów samoobrony - podkreśla profesor. Jerzy Filipiuk

My years as active student of Shotokan Karate allowed me to travel the world as competitor, instructor and referee. In my final year as a competitor (1998), I had won Gold for Kumite and Mitsuru Nagaki (now Chief Instructor of JSKA) Gold for Kata at the 11th JKA World Karate Championships hosted in Thun, Switzerland. ^{Mistrz Leszek Drewniak 5 dan (1951-2007) nauczyciel soke Ryszarda Murata 10 dan oraz niektóre mało znane i sensacyjne kwestie Jednym z najwybitniejszych polskich mistrzów karate, a równocześnie głównym nauczycielem karate założyciela stylu Karate Tsunami i prezesa naszej Federacji soke Ryszarda Murata 10 dan był Leszek Drewniak, zamieszkały w Warszawie. Leszek Drewniak, którego sylwetkę tu przedstawimy, był mistrzem stylu Karate Shotokan, z którego był bardzo dumny. Leszek Drewniak z Warszawy i Andrzej Drewniak z Krakowa to zupełnie inne osoby o przeciwnych umiejętnościach, zasługach i relacjach Mapa miejsc zamieszkania obu Drewniaków oraz znaki trzech stylów karate: Kyokushin, Shotokan i Tsunami. Prawdziwego mistrza karate Leszka Drewniaka nie należy mylić – co niestety było i jest nagminnie czynione przez niezorientowanych - z inną osobą o tym samym nazwisku, Andrzejem Drewniakiem z Krakowa, reprezentującym styl Karate Kyokushin. Leszek Drewniak zawsze podkreślał, że jego największą osobistą tragedią jest właśnie fakt, iż wspomniana osoba z Krakowa nosi to samo nazwisko i z tego powodu są oni powszechnie myleni. Leszek Drewniak miał jak najgorsze mniemanie o swym imienniku Andrzeju Drewniaku, uważając go za pierwotną przyczynę wielu negatywnych zjawisk nękających sztuki walki w Polsce do dziś, w tym szczególnie "metod treningowych" powodujących utratę zdrowia i życia przez szereg osób ćwiczących styl Kyokushin. Na potwierdzenie tego przytaczamy dwa z wielu dokumentów na ten temat: fragment pisemnego wniosku Polskiego Związku Karate, podpisanego przez Leszka Drewniaka, w którym "wnioskuje o wydanie zakazu ćwiczenia stylu Kyokushinkai w Polsce jako szczególnie niebezpiecznego społecznie kierunku w Karate", fragment wypowiedzi Leszka Drewniaka w czasopiśmie "Komandos", w której ocenia między innymi swego krakowskiego imiennika jako "marionetkę" i "osobę nieposiadającą własnego zdania ani odpowiednich kompetencji". Przywołany fragment Protokołu Polskiego Związku Karate w sprawie śmierci jednego z ćwiczących styl Kyokushin (w trakcie przygotowań do "egzaminu", jaki miał przeprowadzić przywódca tego stylu Andrzej Drewniak) 26 lutego 1982 roku "Zespołu w składzie: Leszek Drewniak – Kierownik Wyszkolenia PZ Karate Jacek Grochowski – Sekretarz Generalny PZ Karate". W Protokole tym – jak to gołym okiem widać - najwyżsi rangą przedstawiciele Polskiego Związku Karate napisali: "Styl Kyokushinkai jest wzorem przeszczepiania jak najgorszych wzorów szowinistycznych z gruntu japońskiego na polski. Proponowany przez styl Kyokushinkai model poddania jednemu człowiekowi /instruktor, starszy stopniem/ oraz uhonorowanie okrucieństwa i przemocy wobec osób stojących niżej w hierarchii stopni szkolnych stoi w sprzeczności z humanistycznymi aspektami kultury fizycznej w Polsce. Wniosek ostateczny Zespołu Zespół wnioskuje o wydanie zakazu ćwiczenia stylu Kyokushinkai w Polsce jako szczególnie niebezpiecznego społecznie kierunku w Karate." Wyjaśnienie: sylwetka Leszka Drewniaka jest przedstawiona w niniejszym artykule i w związku z tym nie ma potrzeby udowadniania jego kompetencji. Drugi członek wspomnianego Zespołu PZKarate – Jacek Grochowski z Warszawy posiadał tak samo wysokie kwalifikacje w zakresie znajomości sprawy – stylu Karate Kyokushin oraz "aktywności" Andrzeja Drewniaka. Jacek Grochowski był bowiem jednym z głównych polskich instruktorów stylu Kyokushin, zastępcą Andrzeja Drewniaka w tym stylu w Polsce, a także współzałożycielem i sekretarzem generalnym Polskiego Związku Karate. Fotografia z najnowszego okresu: Jacek Grochowski (od prawej) i Ryszard Murat, Warszawa 15 lutego 2011 roku. Fot. Daniel Bogusz 5 dan. Przywołany fragment wypowiedzi mistrza Leszka Drewniaka w czasopiśmie "Komandos", w której ocenia między innymi swego krakowskiego imiennika jako "marionetkę" i "osobę nieposiadającą własnego zdania ani odpowiednich kompetencji" oraz ujawnia przyczyny swego odejścia z Polskiego Związku Karate. Artykuł "Diabeł wśród komandosów" w czasopiśmie "Komandos" 4/2007. Słynna fotografia, przedstawiająca jak Andrzej Drewniak stosuje 'test twardości' kopiąc w jądra jednego z ćwiczących styl Kyokushin, któremu wcześniej nakazał stać nieruchomo (ponieważ w przeciwnym przypadku – jak twierdzą znawcy – nie byłby w stanie go trafić). Andrzej Drewniak latami wmawiał ćwiczącym styl Kyokushin, że właśnie takie "testy twardości" (i maksymalne zmęczenie wskutek wykonywania pompek na treningach) są głównym dowodem "mistrzostwa w karate". Fotografia ta opublikowana została w artykule Ryszarda Murata „ESENCJA KYOKUSHINKAI – kopanie w jądra” w czasopiśmie „Czarny Pas” nr 3 w roku 1990. Autorem fotografii jest znana reporterka sportowa Maja Sokołowska-Michalska, a wykonała ją na treningu w Warszawie, zorganizowanym przez wspomnianego Jacka Grochowskiego. Przybyły z Krakowa "mistrz" Andrzej Drewniak przeprowadzał w ten sposób "egzaminy". Za opublikowanie tego artykułu oraz program w TVP Drewniak wytoczył proces sądowy soke Ryszardowi Murat, w trakcie którego (choć wynajął aż dwóch adwokatów) maksymalnie skompromitował się, a w następstwie państwowe władze sportowe zakazały mu stosowania tych 'testów twardości'. Drewniak natomiast – kłamiąc w żywe oczy i zaprzeczając oczywistym faktom – głosił uporczywie, że rzekomo wygrał ten proces, dopuszczając się przy tym karalnej manipulacji. Krótki zarys działalności Leszka Drewniaka Leszek Drewniak urodził się 12 lutego 1951 roku. Jego ojciec był w czasie okupacji dowódcą partyzanckim na Wołyniu (struktury Armii Krajowej), a potem szefem Służby Weterynaryjnej Ludowego Wojska Polskiego (zmarł w 1973 roku). Wstęp do artykułu "Diabeł wśród komandosów" w czasopiśmie "Komandos" 4/2007, o prawdziwym legendarnym mistrzu karate Leszku Drewniaku. Leszek Drewniak był jedną z pierwszych osób w Polsce, które w sposób systematyczny zaczęły uprawiać karate (od 1967 roku). Jako pierwszy człowiek w Polsce (wraz z Markiem Stefaniakiem) w 1972 roku uzyskał w karate mistrzowski stopień 1 dan. Ostatecznie zdobył wysoki stopień mistrzowski 5 dan. Leszek Drewniak był organizatorem szeregu sekcji karate w Warszawie i prowadził w nich zajęcia. Już w latach 1970-tych jednym z jego najbliższych uczniów i współpracowników był późniejszy założyciel Karate Tsunami Ryszard Murat. Zresztą mistrz Leszek Drewniak był konsultantem soke Ryszarda Murata w dziele tworzenia w 1979 roku Karate Tsunami, zachęcał go do tego, udzielał rad i pomagał pod względem szkoleniowym i organizacyjnym. W przyszłości będziemy publikować tu archiwalne fotografie Leszka Drewniaka z tego okresu, których mnóstwo posiada soke Ryszard Murat. Jako ciekawostkę warto podać, że w tym okresie przez dwa lata (1978-79) w zajęciach Karate Shotokan mistrza Leszka Drewmiaka uczestniczył również Truong Anh Tuan. Obecnie jest on kierownikiem polskiego oddziału stylu vinh xuan (wielkiego mistrza Nguyen Ngoc Noi 10 dan z Hanoi), członkiem Głównej Komisji Rewizyjnej Polskiej Federacji Dalekowschodnich Sztuk i Sportów Walki oraz przewodniczącym Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Wietnamczyków w Polsce. W 1979 roku Leszek Drewniak napisał na AWF w Warszawie pracę magisterską pod kierunkiem założyciela i pierwszego prezesa Polskiego Związku Judo Tadeusza Kochanowskiego (starszego wykładowcy AWF). Materiały do tej pracy magisterskiej (pierwszej w Polsce na temat karate) pomagał mu zbierać soke Ryszard Murat, który razem z nim ćwiczył pod kierunkiem wspomnianego wielkiego mistrza Tadeusza Kochanowskiego. Być może w przyszłości opublikujemy tu tę pracę, zawierającą unikalne informacje. W 1980 roku Leszek Drewniak był jednym ze współorganizatorów (wśród nich był również soke Ryszard Murat, wspomniany Jacek Grochowski, Kazimierz Krukowski i przede wszystkim Janusz Świerczyński) Polskiego Związku Karate i objął w nim etatową funkcję kierownika wyszkolenia. Pełniąc tę funkcję Leszek Drewniak był zaciekłym przeciwnikiem swego imiennika z Krakowa Andrzeja Drewniaka i jego "aktywności sportowej", a dowodem na to jest wspomniany pisemny wniosek "o wydanie zakazu ćwiczenia stylu Kyokushinkai w Polsce". Gdy wskutek manipulacji w 1984 roku Polski Związek Karate został opanowany przez Andrzeja Drewniaka i jego popleczników, Leszek Drewniak zrezygnował z tej funkcji nie widząc możliwości współpracy z nim (zobacz jego wypowiedź na ten temat przytoczoną wyżej). Rozpoczął wtedy służbę w BOR (Biurze Ochrony Rządu), ukończył elitarną uczelnię MSW Akademię Spraw Wewnętrznych (podobnie jak wcześniej soke Ryszard Murat) i uzyskał pierwszy stopień oficerski podporucznika. Fragment wypowiedzi mistrza Leszka Drewniaka na temat BOR i ASW – artykuł "Diabeł wśród komandosów" w czasopiśmie "Komandos" 4/2007. Jeszcze później Leszek Drewniak pomagał Sławomirowi Petelickiemu tworzyć słynną specjalną jednostkę szybkiego reagowania GROM (Grupa Reagowania Operacyjno-Manewrowego). Pełnił w niej odpowiedzialną funkcję jego zastępcy i dosłużył się stopnia podpułkownika. W 2001 roku objął funkcję prezesa Fundacji Byłych Żołnierzy Jednostek Specjalnych GROM. Mistrz Leszek Drewniak w mundurze podpułkownika jako współtwórca GROM. Z inicjatywy jego przyjaciela soke Ryszarda Murata – prezesa Zarządu Głównego Federacji w dniu 15 stycznia 2006 roku na Walnym Zjeździe Polskiej Federacji Dalekowschodnich Sztuk i Sportów Walki w Warszawie liderzy wielu różnych stylów sztuk walki przyznali mistrzowi Leszkowi Drewniakowi 5 dan specjalny dyplom z wyrazami "głębokiego uznania i podziękowania za wielkie zasługi dla rozwoju sztuk i sportów walki w Polsce". Dziwne okoliczności śmierci mistrza Leszka Drewniaka 55 lat, słynącego ze sprawności i żelaznego zdrowia Leszek Drewniak zmarł w bardzo tajemniczych okolicznościach niemal w rocznicę swych urodzin. 11 lutego 2007 roku został znaleziony martwy na klatce schodowej przed własnym mieszkaniem w Warszawie. Śmierć legendarnego mistrza karate i współtwórcy GROM była bardzo dziwna. Jako przyczynę podawano jego rzekome kłopoty zdrowotne, choć zawsze był niezwykle sprawny, tryskał zdrowiem i nie skarżył się na żadne dolegliwości. Wiadomo też, że w przypadku jakichkolwiek kłopotów zdrowotnych nie zostałby przyjety ani do BOR, ani do GROM. Zresztą każdy członek tych elitarnych jednostek musi być nienagannie zdrowy i przechodzić specjalistyczne badania związku z tym większość znajomych Leszka Drewniaka podejrzewa tu oczywiste morderstwo. W książkach i filmach kryminalnych od dawna znaleźć można słuszne wnioski, że do śmierci danej osoby przyczyniają się zwykle ci, który mają w tym interes, tak zwany "motyw". Inną zasadą powieści kryminalnych jest zjawisko, że osoby takie pojawiają się na miejscu zbrodni lub na pogrzebie. Ciekawostką jest, że również na pogrzebie Leszka Drewniaka zaobserwowano dwóch dżentelmentów, których za życia wyjątkowo nie darzył on sympatią (i odwrotnie), których obecność bardzo zdziwiła pozostałych i którzy na tym pogrzebie mieli bardzo "rozbiegane oczka". Być może stosowne organy ścigania zainteresują się tą kwestią, motywem i innymi sprawami. 11 lutego 2007 roku telewizja TVN24 podała: "Zmarł współtwórca GROM. W nocy zmarł podpułkownik Leszek Drewniak, jeden z założycieli jednostki GROM. Miał 55 lat". "To był wyjątkowy człowiek" – wspomina ppłka Drewniaka gen. Sławomir Petelicki. (...). Drewniak był legendą polskich sztuk walki. Jako trener kadry Polski w karate wychował wiele pokoleń zawodników. "Był bardzo skromny. Zresztą to wybitny mistrz karate, który wychował ponad pięć tysięcy karateków (...) - podkreślił Petelicki w TVN24. W głośnej książce – "GROM Siła i Honor" (Wydawnictwo Literackie, Kraków 2010 – okładka na fotografii obok) słynny twórca GROM gen. Sławomir Petelicki z wielkim sentymentem i uznaniem wypowiada się o swym zastępcy Leszku Drewniaku, a na stronie 97 tej książki zamieszczono przedstawioną wyżej ich wspólną fotografię z podpisem: "Pułkownik Leszek Drewniak i pułkownik Petelicki. Haiti 1994." Mistrz Leszek Drewniak uważał soke Ryszarda Murata za swego najważniejszego ucznia W tym miejscu warto podnieść, że szereg oszczerców rozpowszechnia kłamliwe (i będące wymysłem „mistrza” karate z Krakowa) informacje, jakoby nie wiadomo u kogo uczył się sztuk walki założyciel Karate Tsunami soke Ryszard Murat i że w związku z tym rzekomo nie posiada on jakichkolwiek kwalifikacji. O kompetencjach soke Ryszarda Murata 10 dan najlepiej świadczy to, że założony przez niego styl Karate Tsunami (pomimo wściekłych ataków przypuszczanych przez Andrzeja Drewniaka i jego popleczników oraz różnych oszczerców) nie tylko nie upadł, ale szeroko rozwinął się w Polsce i uprawiany tu jest w wielu sekcjach, a ponadto odniósł międzynarodowy sukces, ponieważ uprawiany jest również w różnych krajach na wszystkich kontynentach: w Europie, Afryce, Azji, Ameryce i nawet w Australii. Jak powszechnie wiadomo, o faktycznej wartości nowej inicjatywy, obojętnie czy będzie to nowy towar, firma, organizacja czy styl karate (jak w przypadku Karate Tsunami) świadczy przede wszystkim to, jak się ona sprawdziła na rynku, który jest przecież bezwzględny. Odnosząc krajowy i międzynarodowy sukces styl Karate Tsunami pod tym względem doskonale przeszedł najlepszy z możliwych sprawdzianów. Dokładnie odwrotnie zakończył się taki sam sprawdzian w przypadku "aktywności" Andrzeja Drewniaka z Krakowa. Na jego kwalifikacjach, metodach i intencjach poznali się nawet jego dotychczasowi poplecznicy - instruktorzy stylu Kyokushin i dali temu wyraz odchodząc od tego "mistrza" do innych organizacji. W końcu nawet największy przyjaciel i mocodawca Andrzeja Drewniaka - szef światowej organizacji stylu Kyokushin Kyokushinkaikan (zwanej popularnie IKO 1) mistrz Shokei Matsui z Tokyo również poznał się na jego "wartościach" i dokonał - jak to formalnie określił - expulsion (ang. "wydalenia, wypędzenia, wygnania") Andrzeja Drewniaka z tej jego macierzystej organizacji. Nie ma dla przywódcy organizacji sztuk walki większej klęski i większego upokorzenia, niż "wydalenie" z własnej, macierzystej organizacji, jak to stało się w przypadku dotychczasowgo przywódcy stylu Kyokushin Andrzeja Drewniaka. Wiadomo też powszechnie, co jest "wydalane" z każdego organizmu. Tak oto sprawiedliwość zatriumfowała. Wracając zaś do poruszonej kwestii kwalifikacji i nauczycieli soke Ryszarda Murata w dziedzinie sztuk walki, stwierdzić należy, że również pod tym względem stoją oni na najwyższym możliwym poziomie. Wystarczy tylko podnieść, że nauczycielami soke Ryszarda Murata byli dwaj najwybitniejsi (już obecnie uznawani za legendarnych) mistrzowie: w dziedzinie judo - wielki mistrz Tadeusz Kochanowski 10 dan jiu-jitsu i 5 dan judo (założyciel i pierwszy prezes Polskiego Związku Judo, obecnie jego prezes honorowy), który potwierdza to na każdym kroku, w dziedzinie karate – legendarny mistrz Leszek Drewniak 5 dan, którego sylwetkę tu przedstawiliśmy. Oprócz nich nauczycielami soke Ryszarda Murata było również szereg innych wybitnych mistrzów judo i karate (o których napiszemy w przyszłości), między innymi takie sławy, jak: Jan Ślawski – wieloletni sekretarz generalny Polskiego Związku Judo, Antoni Zajkowski – słynny pierwszy polski medalista olimpijski w judo (Olimpiada w Monachium 1972). Jak więc stwierdzono, właśnie legendarny mistrz Leszek Drewniak był głównym nauczycielem karate soke Ryszarda Murata 10 dan. Mało tego, mistrz Leszek Drewniak swego ucznia i przyjaciela Ryszarda Murata cenił bardzo wysoko pod względem umiejętności i kompetencji. Wielokrotnie publicznie przedstawiał go jako swego najważniejszego i najwybitniejszego ucznia i mistrza. Jednym z dowodów tego jest wywiad, którego mistrz Leszek Drewniak udzielił – artykuł "Diabeł wśród komandosów" w czasopiśmie "Komandos" 4/2007. Leszek Drewniak wśród tysięcy swoich uczniów na pierwszym miejscu nie bez powodu wymienił właśnie Ryszarda Murata, podkreślając z dumą, że jest on "założycielem i szefem Tsunami Karate i jednocześnie posiadaczem stopnia 10 dan w tym stylu". Na drugim miejscu wśród swoich uczniów wymienił Pawła Rafalskiego, słynnego wielokrotnego medalistę Mistrzostw Polski i innych turniejów w karate (WUKO) i prezesa firmy "Securitas Polska", a na trzecim miejscu Macieja Lisowskiego "trenera jujitsu" z Łodzi. Oto odnośny fragment tej wypowiedzi mistrza Leszka Drewniaka: - Miałem naprawdę wielu wspaniałych wychowanków. Nie sposób wszystkich wymienić, ale mogę przypomnieć np. Ryszarda Murata, będącego założycielem i szefem Tsunami Karate i jednocześnie posiadaczem stopnia X Dan w tym stylu, Pawła Rafalskiego, który jest prezesem firmy "Securitas Polska", czy choćby Macieja Lisowskiego, trenera jujitsu". Cała strona artykułu z przytoczoną wypowiedzią mistrza Leszka Drewniaka o soke Ryszardzie Murat 10 dan. Przyznanie (pośrednio) kwalifikacji soke Ryszarda Murata przez Andrzeja Drewniaka Jako kolejną ciekawostkę podajemy, że także wspomniany dotychczasowy przywódca stylu Kyokushin Andrzej Drewniak z Krakowa zagubił się umysłowo w swych manipulacjach i na piśmie przyznał pośrednio wysokie kwalifikacje soke Ryszarda Murata. Latami Andrzej Drewniak zaprzeczał, jakoby uczeń Leszka Drewniaka - Ryszard Murat miał jakiekolwiek kwalifikacje. Tymczasem w dniu śmierci mistrza Leszka Drewniaka 11 lutego 2007 roku ten jego krakowski przeciwnik Andrzej Drewniak zupełnie zagubił się i na stronie PZK napisał, że Leszek Drewniak był "wychowawcą wielu znakomitych zawodników, trenerów i instruktorów". Dokładnie Andrzej Drewniak (wraz ze swym poplecznikiem Wacławem Antoniakiem) napisał: "W wieku 55 lat zmarł w Warszawie ppłk Leszek Drewniak (5. dan) prawy Człowiek, wybitny Trener i Karateka. Wychowawca wielu znakomitych zawodników, trenerów i instruktorów". Z kolei, jak już wiadomo choćby z przytoczonej wypowiedzi w czasopiśmie "Komandos", sam Leszek Drewniak podawał, że jego najważniejszym uczniem był Ryszard Murat, którego wymienił na pierwszym miejscu wśród swoich "znakomitych" uczniów. Skoro więc Andrzej Drewniak w tej przytoczonej notce przyznał, że zmarły Leszek Drewniak był wychowawcą znakomitych uczniów, to tym samym przyznał, że takim "znakomitym zawodnikiem, trenerem i instruktorem" jest Ryszard Murat. Warto też zauważyć, że skoro według lidera Kyokushin Andrzeja Drewniaka zmarły Leszek Drewniak był "prawym Człowiekiem" (co do tego nie ma wątpliwości), to jego przywołany wcześniej wniosek "o wydanie zakazu ćwiczenia stylu Kyokushinkai w Polsce jako szczególnie niebezpiecznego społecznie kierunku w Karate" był również jak najbardziej "prawy" i "słuszny". Widzimy teraz, do czego prowadzą kłamstwa i manipulacje w wykonaniu krakowskiego "mistrza" stylu Kyokushin. Sam się pogrążył, zagubił i zaprzeczył samemu sobie – swoim wcześniejszym twierdzeniom. Ale może to było próbą wywołania wrażenia, z jakim "bólem" przyjął wiadomość o tajemniczej śmierci swego przeciwnika, prawdziwego mistrza karate z Warszawy, legendarnego Leszka Drewniaka ? Czas pokaże. Odnośna notka, zamieszczona 11 lutego 2007 roku na internetowej stronie Polskiego Związku Karate, w której przywódca stylu Kyokushin Andrzej Drewniak z Krakowa przyznaje, że jego przeciwnik zmarły prawdziwy mistrz Leszek Drewniak był "prawym Człowiekiem", "wybitnym Trenerem i Karateka" i "wychowawcą wielu znakomitych zawodników, trenerów i instruktorów". Ciekawe, z jakich przyczyn ta arcyciekawa notka o w pełni słusznej treści została usunięta i jest już niedostępna na internetowej stronie Polskiego Związku Karate ? Dlaczego ? Komu ona przeszkadzała ?}

Masutatsu Oyama – SKKK. Już za życia nazywano tego człowieka „Ostatnim Samurajem”Jego wyczynów na polu karate nie udało się powtórzyć żadnemu ze współczesnych mistrzów dalekowschodnich sztuk walki. Masutatsu Oyama miał najwyższy stopień mistrzowski -10 dan. Założyciel i mistrz karate kyokushin Masutatsu Oyama urodził

Kategoria: NOWOŚCI Nowości ze świata japońskich sztuk walki budo. 10 dan mistrza Okuyama Mistrz Takemasa Okuyama, który odwiedził Warszawskie Centrum Karate w maju br. ma już najwyższy stopień mistrzowski 10 dan! Stopień 10. dan, którym od czerwca posługuje się Mistrz został nadany na wniosek 5 międzynarodowych federacji sztuk walki, w tym Europejskiego Stowarzyszenia Budo. Na zdjęciu kancho Okuyama podczas jednego z treningów w Warszawie - przejście z uderzeń do rzutu ćwiczą hanshi Tomasz Piotrkowicz 8. dan Więcej 14 cze 2014 Pokazy hanshi Piotrkowicza na MŚKarate Na YouTube można obejrzeć kata Sojikan, które demonstrował hanshi Tomasz Piotrkowicz 8. dan podczas swojego pokazu karate, kobudo (walka bronią) i battodo (szermierka samurajska) na uroczystym otwarciu finałów Mistrzostw Świata Karate Fudokan Shotokan, jakie rozegrano w Ośrodku Przygotowań Olimpijskich w Wałczu w listopadzie 2013 r. Była to pierwsza publiczna demonstracja kata, które opracował hanshi Piotrkowicz po swoim pobycie szkoleniowym na Więcej 7 cze 2014 Fotorelacja i wyniki Turnieju Mistrzów Rozegrany 17 maja 2014 r. Europejski Turniej Mistrzów - interdyscyplinarne zawody i pokazy różnych sztuk walki, przeprowadzone na hali OSiR "Koło"przy współpracy władz sportowych dzielnicy Wola i pomocy firmy "Komatsu Poland" zorganizowały dwa stowarzyszenia: Europejskie Stowarzyszenie Budo oraz Stowarzyszenie Sportu i Rekreacji "Wola". Zgromadziły one 128 zawodników i zawodniczek z 10 klubów japońskich sztuk walki. Poza tym swoje Więcej 3 cze 2014 Dwa tygodnie zapisów na Letnią Akademię Karate Zapisy na obóz letni nad morzem kończą się 6 czerwca. Zostały więc tylko dwa tygodnie na uiszczenie przedpłaty u instruktora w wysokości 250 zł od osoby (niepełnoletni, którzy będą pod opieką wychowawcy płacą 350 zł przedpłaty - dla nich obóz jest 100 zł droższy). Pozostała część wpłaty, tzn. 950 zł od osoby płatna przelewem do 15 lipca. Zapraszamy trenujących w Więcej 25 maj 2014 Hanshi Tomasz Piotrkowicz 8 dan Wspaniałe seminarium z mistrzem Okuyama już za nami. Po ostatnim niedzielnym treningu odbył się egzamin na stopnie mistrzowskie dan w karate Shotokan. Pięcioro uczniów Warszawskiego Centrum Karate zdobyło 1. dan (shodan): Elżbieta Pawlak, Daria Modro, Anna Henczka, Paweł Linek i Karol Bugała. Instruktor Centrum - Janusz Kosik, pomimo odniesionej kontuzji kolana w przeddzień przyjazdu mistrza Okuyama do Polski, zdał egzamin na Więcej 21 maj 2014 Konkurencje na Pucharze Mistrzów Oto zapowiadane konkurencje na Europejskim Pucharze Mistrzów, jaki odbędzie się 17 maja na hali OSiR "Koło" na Woli. Zapraszamy na pokazy różnych sztuk walki i zawody rozegrane w japońskim budo - sztukach i sportach walki rodem z Japonii. Imprezę organizują dwa stowarzyszenia: Europejskie Stowarzyszenie Budo i Stowarzyszenie Sportu i Rekreacji "Wola" przy pomocy firmy Komatsu Poland oraz władz i działaczy sportowych dzielnicy Więcej 9 maj 2014 Europejski Turniej Mistrzów W tym roku Turniej Mistrzów - nasze zawody interdyscyplinarne, obejmujące różne sporty i sztuki walki: karate, jujitsu, kobudo, kenjutsu, chanbara, battodo - połączone są z wizytą mistrza japońskiego Takemasa Okuyama 9. dan karate Shotokan i jujitsu. Na Turnieju nie zabraknie widowiskowych przecinań mieczem samurajskim czyli tameshigiri. Turniej odbędzie się w sobotę, 17 maja na Woli, na hali OSiR "Koło" przy ul. Więcej 28 kw. 2014 Wielkanoc 2014 Zdrowych i wesołych Świąt Wielkanocnych życzy shihan Tomasz Piotrkowicz z rodziną i gronem instruktorskim! Przypominamy, że treningi w Klubie zakończyły się we wtorek 15 kwietnia i wznawiamy je od środy 23 kwietnia. Na zdjęciu powyżej Shihanowa w akcji. 16 kw. 2014 Medale na Mistrzostwach Polski Na rozegranych 12 kwietnia Mistrzostwach Polski Karate Fudokan w Warszawie na hali OSiR "Reduta" startowało pięcioro zawodników Warszawskiego Centrum Karate. Zdobyliśmy też pięć medali. Startującej w juniorkach Alicji Mirowskiej oraz seniorom: Janowi Horzela i Krzysztofowi Barczakowi nie udało się zdobyć medalu, ale Sebastian Grel 2. kyu zdobył brązowy medal w walkach wolnych do 90 kg, a sensei Michał Piotrkowicz Więcej 14 kw. 2014 Letnia Akademia Karate LETNIA AKADEMIA KARATE 2014 Jarosławiec, 2 – 12 sierpnia 2014 11 - dniowy obóz w położonym nad morzem ośrodku wczasowym, tuż przy parku wodnym. Treningi na plaży i na sali, szaleństwa w parku wodnym, korzystanie w ośrodku z jacuzzi, opalanie się na plaży i kąpiele w morzu, nauka walki nunchaku. Sport i rekreacja na świeżym Więcej 3 kw. 2014

HUvx.

8n8j5u9yv0.pages.dev/33

8n8j5u9yv0.pages.dev/27

8n8j5u9yv0.pages.dev/70

8n8j5u9yv0.pages.dev/44

8n8j5u9yv0.pages.dev/85

8n8j5u9yv0.pages.dev/33

8n8j5u9yv0.pages.dev/46

8n8j5u9yv0.pages.dev/62

kto ma 10 dan w karate